-Δεν μπορώ, πάτερ μου, να μιλήσω εγώ πρώτος. Ο αδελφός μου πρέπει να μου μιλήσει πρώτος! Αυτος έφταιξε κι όχι εγώ! Κι έπειτα αυτός είναι μικρότερος κι εγώ μεγαλύτερος.
-Δεν μου λες, ρώτησε ο πνευματικός, ποιος είναι μεγαλύτερος; Εμείς ή ο Θεός;
-Μα θέλει και ρώτημα; Ο Θεός βέβαια.
-Και ποιος έφταιξε στον άλλο; Ο Θεός σ’εμάς ή εμείς στον Θεό;
-Εμείς φταίξαμε στον Θεό.
-Και ποιος έκανε την αρχή της συμφιλιώσεως; Εμείς πήγαμε στον Θεό ή ο Θεός ήρθε σ’εμάς;
-Ο Θεός ήρθε σ’εμάς.
-Λοιπόν…σας ευχαριστώ! Έχετε δίκιο. Εγώ θα πάω στον αδελφό!
Σε κάποιον που δυσκολευόταν να συγχωρήση, ο π. Ιωήλ συμβούλεψε:
-Να μάθεις καλά το «Πάτερ ημών».
-Το «Πάτερ ημών» το ξέρω απ’έξω , από τότε που ήμουν μικρό παιδί.
-Απ’έξω το ξέρεις, αλλά δεν το ξέρεις από μέσα.
-Τι εννοείτε;
-Δεν ξέρεις το νόημά του! Μηχανικά το απαγγέλλεις. Αν το ήξερες από μέσα , θα συγχωρούσες πρόθυμα τον πλησίον σου, γιατί δεν θα υπάρχει περίπτωση να συγχωρηθείς και συ από τον Θεό για τις αμαρτίες σου. Το «άφες ημίν τα οφειλήματα ημών ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών» αυτό σημαίνει. Λοιπόν , να μάθει ς το «Πάτερ ημών» από μέσα.
Πηγή : talantoblog.blogspot.gr
