χρειάζεται πολλή υποµονή και προσοχή, γιατί πολλές φορές, µε το να
βιάζωνται οι άνθρωποι να ξεµπλέξουν τα κουβάρια, τα µπλέκουν περισσότερο.
Ό Θεός µε υποµονή τα ξεµπλέκει. ∆εν θα πάει πολύ αυτή ή κατάσταση. Θα
πάρει σκούπα ό Θεός! Κατά το 1830, επειδή υπήρχε στο Άγιον Όρος πολύς
τουρκικός στρατός, για ένα διάστηµα δεν είχε µείνει στην Μονή Ιβήρων κανένας
µοναχός. Είχαν φύγει οι Πατέρες, άλλοι µε τα άγια Λείψανα, άλλοι για να
βοηθήσουν στην Επανάσταση. Ερχόταν στο µοναστήρι µόνον ένας µοναχός
από µακριά πού άναβε τα κανδήλια και σκούπιζε. Μέσα και έξω από το
µοναστήρι ήταν τουρκικός στρατός, και αυτός ό καηµένος σκούπιζε και έλεγε:
«Παναγία µου, τι θα γίνει µ” αυτήν την κατάσταση;». Μία φορά πού
προσευχόταν µε πόνο στην Παναγία, βλέπει να τον πλησιάζει µία γυναίκα –
ήταν ή Παναγία – πού έλαµπε και το πρόσωπο της ακτινοβολούσε. Τού παίρνει
την σκούπα από το χέρι και τού λέει: «Εσύ δεν ξέρεις να σκουπίζεις καλά· εγώ θα
σκουπίσω». Και άρχισε να σκουπίζει. Υστέρα εξαφανίσθηκε µέσα στο Ιερό. Σε
τρεις µέρες έφυγαν όλοι οι Τούρκοι! Τους έδιωξε ή Παναγία.
Ό Θεός άτι δεν είναι σωστό θα το πετάξει πέρα, όπως το µάτι πετάει το
σκουπιδάκι. ∆ουλεύει ό διάβολος, άλλα δουλεύει και ό Θεός και αξιοποιεί το
κακό, ώστε να πρόκυψη από αυτό καλό. Σπάζουν λ.χ. τα πλακάκια και ό Θεός
τα παίρνει και φτιάχνει ωραίο µωσαϊκό. Γι” αυτό µή στενοχωρήσθε καθόλου,
διότι πάνω από όλα και από όλους είναι ό Θεός, πού κυβερνά τα πάντα και θα
καθίσει τον καθέναν στο σκαµνί, για να απολογηθεί για το τι έπραξε, οπότε και
θα τον ανταµείψει ανάλογα. Θα αµειφθούν αυτοί πού θα βοηθήσουν µία
κατάσταση και θα τιµωρηθεί αυτός πού κάνει το κακό. Τελικά ό Θεός θα βάλει τα
πράγµατα στην θέση τους, αλλά ό καθένας µας θα δώσει λόγο για το τι έκανε σ”
αυτά τα δύσκολα χρόνια µε την προσευχή, µε την καλωσύνη.
Σήµερα προσπαθούν να γκρεµίσουν την πίστη, γι” αυτό αφαιρούν σιγά-
σιγά από καµµιά πέτρα, για να σωριασθεί το οικοδόµηµα της πίστεως. Όλοι
όµως ευθυνόµαστε για το γκρέµισµα αυτό· όχι µόνον αυτοί πού αφαιρούν τις
πέτρες και το γκρεµίζουν, άλλα και όσοι βλέπουµε να γκρεµίζεται και δεν
προσπαθούµε να το υποστυλώσουµε. Οποίος σπρώχνει στο κακό τον άλλον
θα δώσει λόγο στον Θεό γι” αυτό. Και ό διπλανός όµως θα δώσει λόγο, γιατί
έβλεπε εκείνον να κάνη κακό στον συνάνθρωπο του και δεν αντιδρούσε. Ό
κόσµος εύκολα πιστεύει έναν άνθρωπο πού έχει τον τρόπο να πείθει.
– Ό λαός, Γέροντα, είναι σαν θηρίο.
– Εγώ από τα θηρία δεν έχω παράπονο. Βλέπεις, τα ζώα δεν µπορούν να
κάνουν µεγάλο κακό, γιατί δεν έχουν µυαλό, ενώ ό άνθρωπος πού φεύγει
µακριά από τον Θεό γίνεται χειρότερος από το µεγαλύτερο θηρίο! Κάνει µεγάλο
κακό. Το δυνατό ξίδι γίνεται από το χαλασµένο κρασί. Τα άλλα Τα τεχνητά ξίδια
δεν είναι τόσο δυνατά… Πιο φοβερό είναι, όταν ό διάβολος συµµαχήσει µε έναν
άνθρωπο διεστραµµένο· τότε κάνει διπλό κακό στους άλλους, όπως ό σαρκικός
λογισµός, όταν συµµαχήσει µε την σάρκα, τότε κάνει µεγαλύτερο κακό στην
σάρκα. Για να συνεργασθεί ό διάβολος µε έναν τέτοιο άνθρωπο, πρέπει αυτός να
είναι υπολογίσιµος, να έχει κακή προαίρεση, κακία.
Στην συνέχεια, Θεός φυλάξοι, αυτοί θα φέρουν δυσκολίες, θα στριµώξουν
ανθρώπους, µοναστήρια. Ή Εκκλησία, ό Μοναχισµός, θα τους κάνη κακό, γιατί
θα τους εµπόδιση στα σχέδια τους. Μόνον πνευµατικά µπορεί να
αντιµετωπισθεί ή σηµερινή κατάσταση, όχι κοσµικά. Θα σηκωθεί ακόµη λίγη
φουρτούνα, θα πετάξει έξω κονσερβοκούτια, σκουπίδια, όλα Τα άχρηστα, και
µετά θα ξεκαθαρίσουν Τα πράγµατα. Σ” αυτήν την κατάσταση θα δείτε, άλλοι
θα έχουν καθαρό µισθό και άλλοι θα ξοφλούν χρέη. Θα γίνουν έτσι Τα
πράγµατα, πού δεν θα στενοχωριέται κανείς για την ταλαιπωρία πού θα
περνάνε – δεν θα λέει φυσικά «δόξα σοι ό Θεός».
Πόσο ό Θεός µας αγαπά! Αυτά πού γίνονται σήµερα3 και αυτά πού
σκέφτονται να κάνουν, αν γίνονταν πριν από είκοσι χρόνια πού είχε
περισσότερη πνευµατική άγνοια ό κόσµος, θα ήταν πολύ δύσκολα. Τώρα ξέρει
ό κόσµος· ή Εκκλησία δυνάµωσε. Ό Θεός αγαπάει τον άνθρωπο, το πλάσµα
Του, και θα φροντίσει γι” αυτά πού τού χρειάζονται, φθάνει ό άνθρωπος να
πιστεύει και να τηρεί τις εντολές Του.
