µέσα στον κόσµο πού γέµισε από ταγκαλάκια. Ό Θεός, σάν καλός καί δίκαιος
πού είναι, έδωσε σε όλους µας καί ανάλογα χαρίσµατα – π.χ. στους άνδρες τόν
ανδρισµό καί στίς γυναίκες την αγάπη -, γιά νά άγωνιζώµαστε καί νά
ανεβαίνουµε τήν πνευµατική κλίµακα µέ τήν βοήθεια της θείας Χάριτος καί νά
πλησιάζουµε όλο καί περισσότερο σ” Εκείνον πού είναι ό ∆ηµιουργός µας. Ποτέ
δεν πρέπει νά ξεχνούµε ότι έχουµε δίπλα µας, έκτος άπό ανθρώπους πού
µπορούν νά µας βοηθήσουν πνευµατικά, καί τόν ϊδιο τόν Χριστό πού µας
βοηθάει, τήν Παναγία, τά Χερουβείµ, τά Σεραφείµ καί τους Αγίους Πάντες. Θάρ-
ρος λοιπόν! Ό Χριστός είναι πολύ δυνατός, είναι παντοδύναµος, καί θά δώση
τήν θεϊκή Του δύναµη, νά συντρίψουµε τά κέρατα τού πονηρού. Μάς
παρακολουθεί συνέχεια άοράτως καί θά µάς ένισχύη, όταν έµεϊς έχουµε τήν
αγαθή προαίρεση καί κάνουµε τόν µικρό κατά δύναµιν αγώνα µας.
Όσο µπορούµε, νά αποφεύγουµε τις αφορµές της αµαρτίας. Νά
προσέχουµε τις αισθήσεις µας, γιατί όλα από εκεί ξεκινούν. Και όταν αυτό
καµµιά φορά, ή και πολλές φορές, είναι δύσκολο, να αποφεύγουµε τουλάχιστον
την περιέργεια, για νά µήν παίρνουν τά µάτια µας εικόνες αµαρτωλές, και µάς
παίζουν µετά οί δαίµονες σινεµάδες. Έάν πιάσουµε ενα καρβουνάκι αναµµένο
καί το κρατήσουµε στην χούφτα µας, επόµενο είναι νά µάς κάψη. Έάν όµως τό
κουνάµε στό χέρι – εννοείται γιά λίγη ώρα -, δεν θά µάς κάψη. Έτσι και οί
άσχηµες εικόνες, όταν κινούνται σύντοµα, τά µάτια δεν τις κρατούν, άλλα
απλώς τις πιάνουν, καί δεν καίνε τήν ψυχή.
Όσοι δέν πρόσεξαν καί απέκτησαν κακές συνήθειες, όταν ζούσαν κοσµική
ζωή, ας δέχωνται άγόγγυστα µετά τήν µεταστροφή τους τον πόλεµο τού εχθρού,
χωρίς όµως νά καλλιεργούν επιθυµίες κακές. «Αν αγωνισθούν έτσι, θά
εξαγνισθούν καί θά φθάσουν στην κατάσταση τών αγνών ανθρώπων, οί όποιοι
ούτε αµαρτίες µεγάλες γνώρισαν ούτε κακές συνήθειες απέκτησαν ούτε καί µε-
γάλο πόλεµο δέχονται. Καί αν αξιοποιήσουν ώς πείρα τις προηγούµενες
πτώσεις τους, θά προχωρήσουν πολύ. Ά ν κάποιος προχωράη µέσα σέ ένα
ναρκοπέδιο καί δέν γνωρίζη τήν περιοχή, θά είναι αναγκασµένος νά προχωράη
πολύ αργά καί προσεκτικά, αλλιώς θά τιναχθή στον αέρα. Ένώ, αν γνωρίζη
λίγο-πολύ τήν περιοχή, µπορεί νά έχη καί τραύµατα, άλλα, µέ τήν πείρα πού
έχει, προχωράει σταθερά καί γρήγορα. Αν άσχοληθή κανείς µέ τό ακαλλιέργητο
χωράφι της ψυχής του, θά ξερριζώση όλα τά αγκάθια τών παθών της καί θά
φυτέψη στην θέση τους αρετές. Αύτη ή εργασία όµως είναι επίπονη καί χρειάζε-
ται θέληση πολλή καί υποµονή.
– Γέροντα, νά µάς λέγατε πρακτικά πώς γίνεται ή εργασία αυτή;
– Νά προσπαθή κανείς κάθε µέρα νά τοποθετή µέσα του κάτι τό
πνευµατικό, τό όποιο θά άπωθή κάτι τό κοσµικό καί αµαρτωλό, καί έτσι σιγά-
σιγά θά άπεκδυθή τόν παλαιό άνθρωπο και στην συνέχεια θά κινήται ελεύθερα
στον πνευµατικό χώρο. Νά τοποθέτηση άγιες εικόνες στην µνήµη του αντί
αµαρτωλές. Νά άντικαταστήση τά τραγούδια µε ψαλµωδίες, και τά κοσµικά
περιοδικά µε πνευµατικά βιβλία. Αν ό άνθρωπος δεν ξεκόψη άπό οτιδήποτε κο-
σµικό και αµαρτωλό και δεν εχη επικοινωνία µέ τόν Χριστό, µε τήν Παναγία, µέ
τους Αγίους, µέ τήν θριαµβεύουσα Εκκλησία, καί δέν άφεθή τελείως στά χέρια
τού Θεού, δέν µπορεί νά απόκτηση τήν πνευµατική υγεία.
– Γέροντα, ποια είναι ή πνευµατική υγεία;
– Υγεία πνευµατική ϊσον αγνοί λογισµοί, φωτισµένος νους καί εξαγνισµένη
καρδιά πού φιλοξενεί συνέχεια τόν Χριστό καί τήν Παναγία. Ή πολλή προσοχή µέ
τήν παρακολούθηση τού εαυτού µας καί τήν προσευχή βοηθούν πολύ θετικά νά
αποκτήσουµε τήν υγεία της ψυχής. Ή προσευχή είναι απαραίτητη γιά τόν
εξαγνισµό τής ψυχής καί ή σύνεση γιά τήν διατήρηση τής καλής πνευµατικής
καταστάσεως.
Ή ζωή βέβαια δέν είναι κατασκήνωση· έχει χαρές, έχει όµως καί λύπες.
Πριν άπό τήν Ανάσταση προηγείται ή Σταύρωση. Τά χτυπήµατα των
δοκιµασιών είναι απαραίτητα γιά τήν σωτηρία τής ψυχής µας, γιατί αυτά λα-
µπικάρουν τήν ψυχή. Όπως συµβαίνει καί µέ τά ρούχα· όσο τά τρίβουµε, όταν
τά πλένουµε, τόσο καλύτερα καθαρίζουν. Το ϊδιο καί µέ τό χταπόδι· όσο το
χτυπάµε, τόσο περισσότερο καθαρίζει καί µαλακώνει. Καί τό ψάρι φαίνεται
ωραίο, όταν πλέη στην θάλασσα καί είναι ζωντανό, ακόµη καί όταν εΐναι στην
αγορά µέ τά λέπια καί τά εντόσθια του, άλλα γίνεται χρήσιµο, µόνον όταν κα-
θαρισθή – άσχηµήνη εξωτερικά – καί µετά ψηθή. Έτσι. καί ό άνθρωπος, όταν
άποβάλη καθετί κοσµικό, ενώ εξωτερικά φαίνεται ότι χάνει τήν ζωή, τήν κοσµική
ζωντάνια – τά λέπια -, αδειάζει ό,τι άχρηστο έχει µέσα του, «ψήνεται», καί τότε
γίνεται χρήσιµος
